«Δηλώνω ότι δεν επιθυμώ να καταταγώ στο στρατό, ούτε να έχω καμία επαφή με αυτή τη δομή του εξουσιαστικού συστήματος. Δεν επιθυμώ καμία εναλλακτική θητεία ούτε καν να εμφανιστώ ενώπιόν σας για κάποιου είδους απαλλαγή […] Είμαι εχθρός κάθε κράτους, κάθε έθνους και εν δυνάμει καταστροφέας τους».
Βαδίζοντας όλο και περισσότερο μέσα στη δίνη της οικονομικής/συστημικής κρίσης νιώθουμε να μας περιτριγυρίζουν και απειλούν τα εθνικά ιδεώδη. Όσο περισσότερο θα οξύνονται οι ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις τόσο περισσότερο θα προπαγανδίζεται η εθνική ενότητα και ο πατριωτισμός. Ήδη γίναμε μάρτυρες της συμμετοχής στην κυβέρνηση ΕΘΝΙΚΗΣ “σωτηρίας” του συρφετού του ΛΑ.Ο.Σ. Όπως και της επίκλησης της πατριωτικής υποχρέωσης ώστε να υιοθετηθούν τα μέτρα και τα χαράτσια χωρίς αντιδράσεις.
Ο στρατός ανέκαθεν απολάμβανε εκ μέρους της κοινωνίας μερίδιο εμπιστοσύνης, το οποίο δεν δικαιολογείται ειδικά από αυτούς που έχουν ζήσει από μέσα το θέατρο του παραλόγου που επικρατεί στις τάξεις του και την κατάφωρη παραβίαση της προσωπικότητας του κάθε στρατευμένου και την επικράτηση του μεγαλύτερου βύσματος. Αυτή η εμπιστοσύνη ήταν απόρροια διάφορων παραγόντων. Είτε μιας σεξιστικής και μάτσο αντίληψης, ότι ο στρατός σε κάνει άντρα, είτε λόγω της αντίληψης πως ο στρατός μας προστατεύει από προαιώνιους εχθρούς που ονειρεύονται να μας σκοτώσουν και να βιάσουν τις γυναίκες μας…
Μόνο τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι πρόσφατα ήρθαν πάλι στην επικαιρότητα δημοσιεύματα από τα γνωστά παπαγαλάκια του υπουργείου άμυνας που αφορούσαν την αύξηση της θητείας στους 12 μήνες καθώς και ότι το υπουργείο προσανατολίζεται στην υποχρεωτική στράτευση στα 18. Η αύξηση της θητείας και η ενδεχόμενη υποχρεωτική στράτευση στα 18 στοχεύει στη συντηρητικοποίηση της νεολαίας, φοβούμενοι τις αντιδράσεις εξαιτίας του ζοφερού μέλλοντος που της προδιαγράφεται. Όποιος έχει αμφιβολία για αυτό ας διαβάσει πως αντιμετωπίζει το ίδιο το στράτευμα τους μελλοντικούς συναδέλφους του (υποψήφιες στο Ναυτικό) αλλά και τα χουντοσταγονίδια (που μόνο σταγονίδια δεν είναι) στην Ευελπίδων. Η πειθαρχία, η υποταγή στα καπρίτσια και τις ορέξεις κάποιου διοικητή, η έλλειψη κριτικής σκέψης, η ομογενοποίηση και η απαγόρευση του διαφορετικού, η κατηγοριοποίηση, η οικονομική αφαίμαξη ενός στρατευμένου, οι αποστολές στρατευμάτων έξω από τα ελληνικά σύνορα και η συμμετοχή σε πολεμικές επιχειρήσεις, ο ρόλος του ως προστάτη της αστικής τάξης και των από πάνω, είναι κάποιοι μόνο από τους πολλούς λόγους που στεκόμαστε απέναντι από το θεσμό του στρατού.
Επομένως δεν μπορούμε να μην σταθούμε αλληλέγγυοι και σε όποιον αποφασίζει να μην υπηρετήσει αυτό τον θεσμό, όπως ακριβώς έπραξε και ο αναρχικός σύντροφος Γεράσιμος Κορωναίος που επέλεξε το δρόμο της ολικής άρνησης στράτευσης από το 2009 και δικάζεται από στρατοδικείο στα Γιάννενα στις 13 Δεκεμβρίου για αυτή του την πολιτική του επιλογή με την κατηγορία της ανυποταξίας εν καιρώ ειρήνης.