Category: ΠΕΡΙ ΛΑΡΙΣΑΣ

Φωτογραφίες από το πανό και το μπλόκ της πορείας…

25η Μαρτίου 2012 , η παρέλαση μετατρέπεται σε αυτό που το αστικό κράτος ήθελε πάντα, σε μια επίδειξη σιδερένιας πειθαρχίας. Σιδερένια περιφράγματα παντού, χιλιάδες αστυνομικοί, ασφαλίτες, διμοιρίες των ΜΑΤ, ομάδες ΔΙΑΣ, επίλεκτοι της ΟΠΚΕ πανέτοιμοι και οπλισμένοι απέναντι στον εσωτερικό εχθρό , τον λαό.
Οι αρχές της πόλης, όχι μόνο δεν ντρέπονται να απαιτούν φόρο τιμής από την νέα γενιά που καταστρέφεται, όχι μόνο αδιαφορούν για τον σιδερόφραχτο κλοιό αλλά κορδώνονται και απαθανατίζονται στους τηλεοπτικούς φακούς κάνοντας προκλητικές δηλώσεις για καταστροφικές δυνάμεις που επιβουλεύονται τον νόμο και την τάξη, εννοώντας τον αντιστεκόμενο λαό.
Η παρέλαση στέφθηκε με πλήρη επιτυχία, δύο συλλήψεις διαδηλωτών και ένας τραυματισμός .
Το μήνυμα σαφές. Όσοι δεν σκύβουν το κεφάλι στην επίθεση κοινωνικής ερήμωσης, όσοι δεν αποδέχονται την αφαίρεση κάθε οικονομικού και κοινωνικού δικαιώματος, θα αντιμετωπίσουν το σιδερένιο ρόπαλο της εξουσίας… που δείχνει πια το πραγματικό της πρόσωπο. Ο τρι-κομματικός θίασος πιστός υπηρέτης των διεθνών τοκογλύφων δανειστών της Ευρωπαϊκής ένωσης και του ΔΝΤ ποινικοποιεί το αυτονόητο δικαίωμα του λαού να διαδηλώνει , ξεπερνώντας ακόμα και στρατιωτικές δικτατορίες.
Μέσα σε πρωτοφανές κλίμα αστυνομοκρατίας με δεκάδες ασφαλίτες και ένστολους στην αίθουσα του δικαστηρίου οι 2 συλληφθέντες διαδηλωτές καταδικάζονται. Ήταν μια απόφαση εκδικητική και παραδειγματική που είχε ήδη είχε παρθεί και δεν αφορούσε καν το γελοίο κατηγορητήριο της αντίστασης κατά της αρχής , αλλά το δικαίωμα στη διαμαρτυρία και τη διαδήλωση. Οι μάρτυρες κατηγορίας ήταν αποκλειστικά αστυνομικοί οι οποίοι ισχυρίστηκαν ότι δέχθηκαν επίθεση, ενώ οι δικαστές δεν έλαβαν υπόψη ούτε τους αυτόπτες μάρτυρες υπεράσπισης ούτε το φωτογραφικό υλικό.
Σε μια περίοδο που η σιδερένια μπότα των μνημονίων της συγκυβέρνησης, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ έρχεται να καθυποτάξει τους εργαζόμενους στη βάρβαρη πολιτική της φτώχειας, της πείνας, της εξαθλίωσης, της απόλυσης και της ανεργίας, η βία, η κρατική καταστολή, ο αυταρχισμός και οι διώξεις αναδεικνύεται ως μοναδικό τους στήριγμα για να επιβάλουν τον κοινωνικό μεσαίωνα.
Το κράτος γίνεται προαγωγός παραδειγματικής βίας. Η χειρότερη βία όμως δεν είναι η σωματική και ορατή βία, αλλά η βία σαν κύρια οικονομική δύναμη που είναι σύμφυτη στις καπιταλιστικές εκμεταλλευτικές σχέσεις, η βία που παράγει τη φτώχεια και καθιστά περιττό ένα κομμάτι της ανθρωπότητας, η βία των «περιφράξεων» των δημόσιων αγαθών, η βία της αχαλίνωτης λεηλασίας της φύσης και του πλούτου της .
Δεν μπορείς να πάρεις τον νόμο στα χέρια σου, υποστηρίζουν αυτοί που νομοθετούν και εξουσιάζουν. Μπορούμε , όμως, να πάρουμε τη ζωή μας, αυτό δεν μπορεί να μας το απαγορέψει κανείς.
Κι αυτό είναι που φοβούνται εν τέλει…
Όταν η οργή, η αγανάκτηση, η αποφασιστικότητα που πλημμυρίζει τους δρόμους , καταφέρει να υπερνικήσει τον φόβο, τότε θα έχουμε κάνει ένα τεράστιο βήμα και ο χρόνος θα μετράει αντίστροφα.
Μπορούμε να νικήσουμε – μπορούμε να τους σταματήσουμε .

Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΕΡΓΙΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ & ΠΟΡΕΙΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΑΠΡΙΛΗ
11.00πμ , Κεντρική πλατεία Λάρισας
αντιεξουσιαστική μαθητική κίνηση, αντιρατσιστική πρωτοβουλία λάρισας,
ιός κοινωνικής απελευθέρωσης(ι.κ.α.), ιός βιοχημείας, ντόπιοι ξένοι

ΥΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΗΣ ΑΙΡΕΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

 Καλούμε όλους/ες να ενισχύσουν την κατάληψη….

Επιλέγουμε να κατέβουμε στο δρόμο όχι για ένα ακόμη ετήσιο μνημόσυνο ενός ακόμη δολοφονημένου, ούτε για  μια ακόμη ετήσια επέτειο μιας εξέγερσης, αυτής του Δεκέμβρη του 2008. Η μνήμη μένει ζωντανή όχι με πολιτικά και θρησκευτικά μνημόσυνα αλλά με διαρκείς αγώνες και με αγώνες διαρκείας!

Με ακηδεμόνευτους αγώνες, με μαζικές εργατικές απεργίες, με αυτοδιεύθυνση των αγώνων και της ζωής μας, με αλληλεγγύη.

Αλληλεγγύη σε απεργούς, όπως της Χαλυβουργικής που δίνουν σκληρή μάχη για πάνω από ένα μήνα. Αλληλεγγύη σε κοινωνικούς αγωνιστές που διώκονται γιατί αντιστέκονται και διεκδικούν. Αλληλεγγύη σε μετανάστες στόχους ρατσιστικής βίας και εκδικητικής κρατικής αντιμετώπισης μετά των αγώνα των 300. Αλληλεγγύη στα ευάλωτα κοινωνικά στρώματα – άνεργοι, άστεγοι, απολυμένοι, επισφαλείς εργαζόμενοι, ανασφάλιστοι, μη έχοντες να πληρώσουν χαράτσια με κίνδυνο να στερηθούν το ρεύμα και το νερό- που αντιμετωπίζουν πιο οξυμένα τα άμεσα, καθημερινά προβλήματα.

 

Τιμή στους νεκρούς μας αποδίδουμε με την καθημερινή πάλη ενάντια  στο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά την ανισότητα και συντηρεί το άδικο. Θεσπίζει αντισυνταγματικούς νόμους, απάνθρωπα νομοθετήματα και μνημόνια. Σπέρνει  με φήμες και χειραγωγημένη μαζική «πληροφόρηση» την σιωπή, τον φόβο, την δυστυχία και την συνενοχή. Καταπατά δικαιώματα και ελευθερίες, εκδικείται με αθρόες συλλήψεις, προβλέψιμες δίκες και εκδικητικές ποινές όπως οι πρόσφατες συλλήψεις στις 17 Νοέμβρη στην Λάρισα και ότι ακολούθησε έξω από την ιατρική, στα κρατητήρια και στην αίθουσα του δικαστηρίου.

 

Είμαστε πάλι στο δρόμο γιατί δεν ξεχνάμε και δεν συγχωρούμε.

Τον ένστολο κρατικό δολοφόνο αστυνομικό!

Τον κρατικό μηχανισμό που εκκολάπτει ένστολους ή μη τραμπούκους και δολοφόνους!

Το ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟ «κοινωνικό» πλαίσιο που πότε σιωπά, πότε αλληθωρίζει, πότε συγκαλύπτει και πότε οπλίζει κρατικούς τραμπούκους και δολοφόνους!

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ & ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΥΣ ΠΟΥ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΟΥΝ και ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΠΛΟΚ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ  – Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ.

Τρίτη 6 Δεκέμβρη Συγκέντρωση και πορεία στην πλ. Ταχυδρομείου στις 6.30μμ

Ανοιχτή συνέλευση Λάρισας

 

Η ημέρα της διαδήλωσης για την επέτειο της εξέγερσης του πολυτεχνείου, θύμιζε στην πόλη τις μέρες του Δεκέμβρη του ’08. Διμοιρίες των ΜΑΤ και εκατοντάδες ασφαλίτες  παντού, αθρόες και βίαιες συλλήψεις και απειλή καταπάτησης του Πανεπιστημιακού ασύλου, που αποτράπηκε τελικά από διαδηλωτές που το περιφρούρησαν.

Στο κέντρο της πλατείας ταχυδρομείου δεκάδες άνδρες της ασφάλειας απειλούν όσους βλέπουν με φωτογραφική μηχανή ή κάμερα και συλλαμβάνουν δύο νέους με τέτοια βιαιότητα που ξεσηκώνει την διαμαρτυρία του κόσμου. Οι συλληφθέντες σύρονται σε όλη τη διαδρομή μέχρι το τμήμα  μεταγωγών, όπου χτυπιούνται βάναυσα από τους «πραιτωριανούς» (όπως προκύπτει και από τις ιατρικές γνωματεύσεις ), ενώ  απαγορεύεται σε δικηγόρο να τους δει με την δικαιολογία ότι είναι προσαγωγή.

Μέσα σε λίγες ώρες όμως, η προσαγωγή μετατρέπεται σε σύλληψη και μάλιστα με την κατηγορία της σύστασης τρομοκρατικής οργάνωσης. Ο τρομονόμος είναι  πλέον η  προσφιλής τακτική της αστυνομίας, που εγκαινιάστηκε με τις συλλήψεις  των νέων τον Δεκέμβρη του ‘08.

Οι δύο νέοι εκτός των άλλων «εγκλημάτων» τους, είχαν την ατυχία να είναι παιδιά μεταναστών και αυτό ήταν μία ακόμη από τις αιτίες του απάνθρωπου μένους των ανθρωποφυλάκων.

Στην δίκη – εξπρές και παρωδία- που διεξάγεται το σκηνικό δεν αλλάζει. Η αδιάλλακτη στάση της έδρας που απορρίπτει τα συνεχόμενα αιτήματα της υπεράσπισης για αναβολή της δίκης προκειμένου να προσκομιστούν τα διαθέσιμα υπερασπιστικά στοιχεία (εξετάσεις του νοσοκομείου, φωτογραφικό υλικό και αυτόπτες μάρτυρες),  συνιστά ουσιαστικά παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων των κρατουμένων, παραβίαση του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής συνθήκης για τα δικαιώματα του ανθρώπου  και παραβίαση του  τεκμηρίου της αθωότητας και αναστροφή του βάρους της απόδειξης.

Οι κατηγορούμενοι τελικά κρίνονται ένοχοι για όλες τις κατηγορίες και μάλιστα χωρίς ελαφρυντικά λόγω του νεαρού της ηλικίας – γεγονός πρωτοφανές-   παρ΄όλα τα νομικά κενά, το ανυπόστατο των κατηγοριών και τις αντιφάσεις των αστυνομικών μαρτύρων κατηγορίας,  τις οποίες η έδρα θεώρησε θέσφατο ενώ υπάρχουν πολλές αποδεδειγμένες περιπτώσεις που οι μαρτυρίες αστυνομικών δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα (όπως για παράδειγμα οι καταθέσεις αστυνομικών στις συλλήψεις των ανηλίκων του Δεκέμβρη, στην υπόθεση της «ζαρτινιέρας», δεκάδων διαδηλωτών που τους φορτώνονται επιβαρυντικά στοιχεία κ.ά.).

Αστυνομία και δικαστές σε πλήρη συμπόρευση με εκδικητικό στόχο. Οι δύο νέοι πρέπει να καταδικαστούν για παραδειγματισμό, ώστε να καλλιεργείται ο  φόβος συμμετοχής του κόσμου στις διαδηλώσεις. Πρέπει να αποτελέσουν τα εξιλαστήρια θύματα – γεγονός πιο εύκολο εφόσον είναι μετανάστες- ώστε να νομιμοποιηθεί η παρουσία μελών του ακροδεξιού και ρατσιστικού κόμματος του ΛΑΟΣ σε υπουργικούς θώκους.

Καταγγέλλουμε τη σύλληψη, τον άγριο ξυλοδαρμό και την καταδίκη των δύο νέων, σαν ενέργεια παράνομη, καταχρηστική και ρατσιστική , που συνιστά κατάφωρη παραβίαση δικαιωμάτων και κάθε έννοιας δικαιοσύνης.

Καταγγέλλουμε το όργιο τρομοκρατίας και καταστολής σε κάθε κινητοποίηση,  τις διώξεις  των διαδηλωτών στις παρελάσεις στις 28 Οκτώβρη και της σημερινής δίωξης συνδικαλιστών της ΔΕΗ.

Καταγγέλλουμε την απόπειρα καταπάτησης του πανεπιστημιακού ασύλου και  δηλώνουμε ότι θα το υπερασπίσουμε όσοι νόμοι  και αν το καταργούν και ας είμαστε παράνομοι .

Τα χρόνια που μεσολάβησαν πολλά, όμως μικρή απόσταση χωρίζει τελικά το  1967 από το 2011. Τότε  η «Εθνοσωτήριος Επανάστασις  της 21ης Απριλίου» υπό την ανοχή των αστικών κομμάτων ήθελε να σώσει το έθνος από την κομμουνιστική απειλή. Σήμερα  η «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας» που επιβλήθηκε από  την ΕΕ και το ΔΝΤ και στηρίχθηκε στο εκφυλισμένο πολιτικό προσωπικό των  αστικών κόμματων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΣΥ,  μαζί με ακροδεξιούς υπουργούς ,  νοσταλγούς της επταετίας,  θέλει να σώσει τις τράπεζες και το κεφάλαιο.

Κατάσταση έκτακτης ανάγκης τότε και τώρα, αστυνομικά αγήματα στους δρόμους, καταστολή των συγκεντρώσεων, προληπτικές προσαγωγές, φυλακίσεις,  βασανισμοί και διώξεις.

Αλλά και στα 38 χρόνια που μεσολάβησαν η κατ΄επίφαση δημοκρατία τους, είχε πάντα τα όπλα της στραμμένα απέναντι στον «εχθρό» λαό.  Αυτής της δημοκρατίας θύματα ήταν ο Κουμής,  η Κανελλοπούλου, ο Καλτεζάς, ο Γρηγορόπουλος, ο Κοτσαρίδης και εκατοντάδες αγωνιστές αλλά και μετανάστες  που τραυματίστηκαν, βασανίστηκαν και διώχθηκαν στα αστυνομικά τμήματα, τους δρόμους και στα δικαστήρια.

Όμως  η φλόγα του Πολυτεχνείου παραμένει άσβεστη,  τα αιτήματα για Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία φαντάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ και οι εξεγερτικές διαθέσεις  του λαού είναι  παρούσες